บันทึกวัฒนธรรม สถาปัตยกรรมพื้นถิ่น โบราณสถาน อารยธรรมแห่งเมืองเหนือ
วันที่ 6
9 กรกฎาคม 2552
วันนี้เป็นวันที่สดใสอีกครั้งเพราะจะไปกินข้าวเช้ากันใน ม.เชียงใหม่ อีกครั้งและคราวนี้ก็ไม่น่าพลาดเพราะวันนี้เค้าเปิดเรียนกันแล้ว ซึ่งก็ไม่ผิดหวังเป็นมื้อ อ.ที่มีความสุขที่สุดครั้งนึงในการมาทริปนี้ไม่น่าเชื่อว่าเด็กๆ ม.เชียงใหม่ นี้จะขาวกันได้ทุกคนแทบจะไม่เห็นคนผิวสีเดียวกันกับเราเลย แล้วเหมือนฟ้าผ่าได้พบเจอคนที่ถูกใจอย่างแปลกประหลาดแต่ก็เป็นเหมือนดอกไม้ที่เราได้แต่ชมสัมผัสไม่ได้ ไหนๆมาแล้วก็ขอเดินเยี่ยมชมภายในบริเวณอาคารข้างเคียงสักเล็กน้อย พบว่าอาคารสร้างบนคอนทัวร์เดินสนุกดีผู้คนก็แตกต่างจากลาดกระบังจนไม่อยากจะกลับ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกราและแล้วเราก็ต้องไปต่อที่ที่ไม่ไกลจาก ม.เชียงใหม่มากนักคือสำนักส่งเสริมศิลปวัฒนธรรม เป็นที่อนุรักษ์บ้านพื้นถิ่นเก่าแบบล้านนา หรือเรือนขนาดใหญ่ขึ้นมาซึ่งเป็นของเก่าย้ายนำมาตั้งไว้ในพื้นที่นี้ ขณะนั้นฝนก็ตกลงมาพอดีพวกเราจึงจำต้องเข้าไปหลบฝนในเรือนไทลื้อ จากตำบลหลวงเหนือ อ.ดอยสะเก็ด จ.เชียงใหม่ แล้วฟังที่ อ.จิ๋วบรรยายเล็กน้อยก่อนไปเดินชมและถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก นอกจากเรือนไทลื้อนี้เราก็เดินชมอีกหลายๆเรือน ไม่ว่าจะเรือนที่เป็นยุ้งฉาง เรือนชาวเวียงเชียงใหม่(พญาปงลังกา)เป็นเรือนไม้ขนาดกลางซึ่งเดิมตั้งอยู่ในเขตกำแพงเมืองเชียงใหม่แต่เจ้าของอนุญาตให้รื้อย้ายมาตั้งไว้ที่นี้ เรือนพื้นถิ่นแม่แตงเป็นการพัฒนามาจากเรือนเครื่องผูกแบบเรือนเดี่ยว เรือนทรงปั้นหยาของหลวงอนุสารสุนทรและอีกหลายๆเรือนนั้นมีความสวยงามน่าสนใจแตกต่างกันไปตามโครงสร้าง ผัง วัสดุ รูปแบบ ลักษณะต่างๆ ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าถ้ามีบ้านแบบนี้สักหลังก็คงจะดีเอาไว้ให้แม่อยู่ตอนแก่ พอเสร็จจากที่นี่เราก็ไปต่อโดยแวะกินข้าวที่ริมถนนเหมือนวันแรกที่มาเชียงใหม่ อิ่มแล้วเราก็ไปกันที่หมู่บ้านแบบพื้นถิ่น ชื่อบ้านแม่จอกนอกเราก็เดินตาม อ.จิ๋วไปบ้างเดินเล่นบ้างข้าพเจ้าเองรู้สึกว่าเริ่มเบื่อๆการถ่ายรูปบ้างนิดหน่อยทำให้ต้องคิดหาการถ่ายแนวทางใหม่ๆบ้างเพื่อสร้างความสนุกสนานในการทำงาน ลักษณะของการเข้าไปชมในหมู่บ้านนี้ก็จะเริ่มเป็นการเดินตามใจมากกว่า แต่ก็รับรู้ได้ถึงวิถีชีวิตที่ต้องอยู่ร่วมกับธรรมชาติ การประกอบอาชีพแบบพอเพียง เช่น การเกษตร ปศุสัตว์ โครงสร้างอาคารแสดงออกมาจากการใช้สอยที่จำเป็นจริงๆ บางบ้านมีการติดจานดาวเทียมอันใหญ่มากถ้าเทียบกับจานแดงของทรู ซึ่งมันก็อยู่ด้วยกันได้ทั้งเทคโนโลยีวัสดุสมัยใหม่กับบ้านไม้อายุน่าจะเก่าแก่ที่มีร่องรอยของกาลเวลาฉาบอยู่ ข้าพเจ้าเองก็เริ่มเดินถ่ายรูปเล่นกับเพื่อนบ้างถ่ายผู้คนบ้างมีหยุดวาดรูปตรงสะพานข้ามแหล่งน้ำสายหนึ่งห่างออกไปจากสะพานที่ยืนอยู่เห็นคุณป้านุ่งผ้าถุงนั่งซักผ้าอยู่ ดูแล้วเป็นภาพที่มีความเป็นธรรมชาติโดยทีมนุษย์อยู่ร่วมด้วยอย่างพึ่งพานึกแล้วอยากมีสถานที่แบบนี้ให้ได้ไปพักผ่อนหลบลี้จากชีวิตวุ่นวายในเมืองบ้าง ซึ่งความจริงก็เคยมีแต่บัดนี้ไม่เหมือนเดิมแล้วเกิดจากสภาพสังคม เศรษฐกิจบีบคั้นทำให้ไม่สามารถรักษาของสำคัญที่มีค่าในช่วงชีวิตหนึ่งเอาไว้ได้ ข้าพเจ้าจึงตั้งปณิธานไว้ว่าสักวันเราต้องมีแบบนี้ให้แม่อยู่บ้าง พอเดินจากสะพาน อ.ไก่ก็ชี้ทางไปที่ฝายของแหล่งน้ำเมื่อกี้ เมื่อไปถึงก็สนุกกันเลยถ่ายรูปกันทุกมุมเล่นน้ำกันพอให้ชุ่มฉ่ำเสร็จจากที่นี่เราก็เดินทางไปขึ้นรถเพื่อไปต่อที่จุดหมายต่อไปจังหวัดต่อไป สุโขทัยดินแดนประวัติศาสตร์อันยาวนานของไทย ด้วยที่วันนี้เราต้องเข้าห้องพักที่โรงแรมแห่งใหม่ก็คาดหวังไว้ในใจว่าห้องพักจะดีใกล้เคียงกับที่ลำปาง เมื่อไปถึงก็ไม่ผิดหวังถึงจะแคบกว่าที่ลำปางแต่สิ่งอำนวยความสะดวกก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันแถมมีระเบียงให้ตากผ้าด้วย อีกทั้งมีที่กินข้าวกับซื้อของได้ไม่ไกลเกินระยะเดินของเท้า หลังจากจัดแจงข้าวของซัก กกน. เสื้อยืดเอาไว้อาบน้ำแปรงฟันก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมาแล้วก็หลับไปด้วยความเหนื่อย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น